Ruch, którego oficjalna nazwa brzmi Dzieło Maryi, został założony w 1943 roku przez Chiarę Lubich, a obecnie skupia dwa miliony członków na całym świecie. Angażują się oni w edukację, kulturę i politykę, a przede wszystkim pracują w spółdzielniach i przedsiębiorstwach przyłączonych do sieci Ekonomia Komunii, silnej organizacji świeckiej umocowanej w Kościele. Od kilku lat Ruch jest przedmiotem poważnych oskarżeń: duża grupa byłych członków we Włoszech i w innych krajach potępia psychologiczną manipulację i przemoc, wyzysk pracowników oraz cenzurę. Udowodniono także liczne przypadki molestowania nieletnich. Ferruccio Pinotti, rozmawiając z byłymi fokolarynami, teologami i ekspertami, dociera do prawdy o Focolari, ukazuje ciemne strony Ruchu i mechanizmy regulujące jego działanie. "Mistycyzm i nadużycia seksualne; dzieła miłosierdzia i niszczenie indywidualności; całkowite poświęcenie i fanatyzm metod; gigantyzm organizacyjny i unicestwianie jednostki; zbiorowe uniesienia i samobójstwa; przyklejone uśmiechy i leki psychotropowe; wywyższenie postaci charyzmatycznej przywódczyni i zniewolenie żeńskiego stanu; machina pieniądza i władzy; powrót do źródeł prymitywnego katolicyzmu i ezoterycznego kultu osobowości; tłumienie seksualności i homofobia. Bardzo długa jest lista sprzeczności i „oksymoronów”, które można przytoczyć, podejmując szeroko zakrojone dochodzenie w sprawie ruchu kościelnego Focolari - pod wieloma względami tajemniczego i nieznanego publicznie, chociaż działającego w stu osiemdziesięciu dwóch krajach, z dwoma milionami członków, założonego w 1943 roku przez Chiarę (lub, jak w metryce, Silvię) Lubich" [opis wydawcy].