Ostatni, siódmy tom cenionej serii "Sztuka polska" to pierwsza na rynku wydawniczym próba syntetycznego ujęcia polskiej sztuki XX i XXI wieku. Odmalowany przez Włodarczyka obraz zróżnicowanych dziedzin artystycznych na przestrzeni stulecia to nie tylko projekt historii sztuki – to raczej próba o wiele szerzej zakrojonego rozpoznania, jak sztuka stanowi nieodłączny element formułowania współczesnej polskiej kultury w tym kluczowym dla niej wieku wielkich przemian, tak społecznych, jak i politycznych czy geograficznych. Oferując autorską ramę interpretacyjną, Włodarczyk wypracowuje nieraz zaskakujące analogie i zestawienia dalece wykraczające poza kanoniczną historię sztuki skoncentrowaną na korowodzie wybitnych jednostek i następstwie stylów. W niezwykle różnorodnym i wewnętrznie skonfliktowanym okresie autor dostrzega inspirującą możliwość przeformułowania języka opisu praktyk artystycznych jako elementu panoramy politycznych i kulturowych zjawisk. W efekcie publikacja naświetla nie tylko dzieje sztuki, lecz przede wszystkim splątania, paradoksy i napięcia charakteryzujące kondycję wewnętrznie pękniętej polskości – poprzez zakorzenienie w historii dzisiejszych postaw, ideologii i formacji pozwala natomiast lepiej zrozumieć miejsce Polski we współczesnym świecie. Siedmiotomowa "Sztuka polska" stanowi kontynuację znakomitego cyklu Sztuka Świata. Poświęcona jest dziejom architektury, rzeźby, malarstwa, rysunku, grafiki i fotografii oraz innym dziedzinom twórczości artystycznej, w tym projektowaniu ogrodów i parków, a także rzemiosła artystycznego. Poszczególne tomy, opracowane pod kierunkiem najwybitniejszych specjalistów, są kompleksowym opracowaniem sztuki danej epoki na byłych i obecnych terenach Rzeczpospolitej, uwzględniono w nich sztukę Kresów Wschodnich, Śląska i Pomorza Zachodniego [opis wydawcy].